Γλωσσάρι

Στην ιατρική, ο όρος κάταγμα υποδηλώνει ένα σπασμένο οστό.

Στην ιατρική, ο όρος κάταγμα αναφέρεται σε ένα σπασμένο οστό που συνήθως προκαλείται από εξωτερικές δυνάμεις, όπως η πτώση στον βραχίονα.

Το σκαφοειδές (scaphoideum) είναι το καρπικό οστό που βρίσκεται στην κερκιδική πλευρά του καρπού. Τα κατάγματα του σκαφοειδούς εμφανίζονται συχνά όταν κάποιος πέσει πάνω στον καρπό του. Συνήθως τα ακινητοποιούν για 12 εβδομάδες, χρησιμοποιώντας γύψο.

Η κερκίδα και η ωλένη σχηματίζουν από κοινού τον άξονα του βραχίονα.

Το άνω άκρο της κερκίδας, η κερκιδική κεφαλή, συγκρατείται στην ωλένη από έναν δακτυλοειδή σύνδεσμο που επιτρέπει στον βραχίονα να περιστρέφεται προς τα έξω και προς τα μέσα.

Εξωτερικές σταθεροποιητικές συσκευές με άκαμπτο ή ημιάκαμπτο υλικό και, σε ορισμένες περιπτώσεις, με ρυθμιζόμενους βαθμούς κίνησης (π.χ. κηδεμόνας για γόνατο).

Οι κιρσοί είναι στριμμένες, διευρυμένες φλέβες κοντά στην επιφάνεια του δέρματος. Είναι πιο συνηθισμένοι στα πόδια και στους αστραγάλους.

Η κνήμη και η περόνη σχηματίζουν από κοινού τον άξονα του κάτω άκρου. Το κατώτερο άκρο της κνήμης σχηματίζει τον εσωτερικό αστράγαλο.

Το κνημιαίο πλατώ, δηλαδή το πεπλατυσμένο άκρο της κνήμης που βρίσκεται πλησιέστερα στον κορμό, έχει δύο αρθρικές επιφάνειες (την έσω/μέση και την έξω/πλευρική επιφάνεια), οι οποίες έρχονται σε επαφή με το μηριαίο οστό. Οι δύο χιαστοί σύνδεσμοι συνδέονται με το μέσο του κνημιαίου πλατώ.

Η διέγερση των υποδοχέων του νεύρου με το τέντωμα ή την άσκηση πίεσης. Ο στόχος της ιδιοδεκτικότητας είναι να διεγείρει μια δυναμική, αντανακλαστική αντίδραση των μυών, που χρησιμεύει στη σταθεροποίηση και στη βελτίωση της σωστής κίνησης της άρθρωσης. Εξωτερικές συσκευές σταθεροποίησης, όπως επίδεσμοι, προϊόντα στήριξης αρθρώσεων ή νάρθηκες, έχουν ιδιοδεκτικό αποτέλεσμα.

Είναι οι αρθρώσεις μεταξύ της σπονδυλικής στήλης με την κάθε πλευρά της πυέλου. Οι ιερολαγόνιες αρθρώσεις σηκώνουν το βάρος και την πίεση του κορμού, γεγονός που τις καθιστά ευπαθείς σε τραυματισμούς.

Πόνος χαμηλά στην πλάτη.

(Συντ.: MRI ή ΜΤ) Η ΜΤ είναι ιδανική για τη διάγνωση της βλάβης και των μεταβολών στους μαλακούς ιστούς (όπως ο τραυματισμός των χιαστών στο γόνατο) και στους μεσοσπονδύλιους δίσκους, ενώ, σε αντίθεση με την αξονική τομογραφία, δεν εκθέτει τους ασθενείς σε ακτινοβολία.

Το μέσο νεύρο (Nervus medianus) διατρέχει μέσω του καρπιαίου σωλήνα στον καρπό, νευρώνοντας τον αντίχειρα και τον δείκτη, το μέσο και το παράμεσο δάχτυλο.

Κάθε σπονδυλικό τόξο διαθέτει τέσσερις αρθρικές αποφύσεις, που συνδέονται με τις πάνω και κάτω αρθρικές αποφύσεις και αποτελούν τις αρθρώσεις των σπονδύλων.

Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος είναι μια δομή κυκλικού σχήματος που αποτελείται από ινοχόνδρινο ιστό, ο οποίος στο κέντρο του έχει έναν ζελατινώδη πυρήνα. Αυτοί οι δίσκοι παρέχουν έναν ελαστικό σύνδεσμο ανάμεσα στους σπονδύλους, επιτρέποντας έτσι την κίνηση μεταξύ των επιμέρους σπονδύλων, εξυπηρετώντας τις αρθρώσεις και δρώντας ως αμορτισέρ της σπονδυλικής στήλης. Το περπάτημα ασκεί μια τεράστια ποσότητα πίεσης στους μεσοσπονδύλιους δίσκους.

Οι μηνίσκοι είναι δύο ινοχόνδρινοι δίσκοι σε σχήμα ημισελήνου, που βρίσκονται στην αρθρική κοιλότητα μεταξύ των δύο άκρων του μηρού και της αρθρικής επιφάνειας της κνήμης. Ενεργώντας σε συνδυασμό με τα στρώματα του χόνδρου γύρω από τα οστά της άρθρωσης, αυτοί οι δίσκοι χρησιμεύουν για την απόσβεση των κραδασμών και της πίεσης που ασκούνται στην άρθρωση με την αλλαγή σχήματος και θέσης. Με τον τρόπο αυτόν, βοηθούν στην κατανομή της πίεσης στη μεγαλύτερη δυνατή επιφάνεια. Οι μηνίσκοι επίσης περιβάλλουν τους μηριαίους κονδύλους και τους συνδέουν με την επιφάνεια των κνημιαίων κονδύλων.

Συντομογραφία για τη μαγνητική τομογραφία (ΜΤ). Στα αγγλικά: MRI (Magnetic Resonance Imaging).

Ο νωτιαίος μυελός αποτελεί τμήμα του κεντρικού νευρικού συστήματος και διατρέχει μέσα από τον σπονδυλικό σωλήνα, από τον εγκέφαλο έως το άνω τμήμα της οσφυϊκής μοίρας. Εκτελεί τη σημαντική λειτουργία της μετάδοσης νευρικών σημάτων μεταξύ του εγκεφάλου και του σώματος.

Το οίδημα είναι ο ιατρικός όρος για το πρήξιμο. Είναι ο γενικός τρόπος αντίδρασης του σώματος σε τραυματισμό ή φλεγμονή. Το οίδημα μπορεί να περιοριστεί σε μια μικρή περιοχή ή να επηρεάσει ολόκληρο το σώμα.

Η οστεοαρθρίτιδα προκαλείται από βλάβη στην άρθρωση, η οποία μπορεί να οφείλεται σε διάφορες συνθήκες, όπως λοιμώξεις, κακή στάση του σώματος και άλλες ανισορροπίες στη στάση (βλαισογονία [τα πόδια στρέφονται προς τα μέσα, κατά τρόπο που τα γόνατα βρίσκονται σε επαφή] ή ραιβογονία [τα πόδια κάνουν καμπύλη προς τα έξω και εμποδίζουν τα γόνατα να έρθουν σε επαφή]) ή λανθασμένη και υπερβολική καταπόνηση της άρθρωσης. Αν η στρώση του χόνδρου αλλοιωθεί, για παράδειγμα, οι ακτινογραφίες θα δείξουν ότι η αρθρική κοιλότητα έχει επίσης αλλοιωθεί.

Χειρουργική επέμβαση που πραγματοποιείται σε οστά για να διορθώσει αλλαγές στον άξονα μιας άρθρωσης.

Ιατρικός όρος: Βραχιόνιο.

Το τμήμα της σπονδυλικής στήλης που βρίσκεται στο κάτω μέρος της πλάτης.

Η οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης αποτελείται από πέντε οσφυϊκούς σπονδύλους. Επιτρέπει την κάμψη και το τέντωμα του κορμού, καθώς και τη συστροφή και την περιστροφή (ελαφρά) γύρω από τον άξονα του σώματος. Μια πληθώρα από συχνά συμπτώματα μπορεί να προκύψουν, από οποιοδήποτε σημείο των οσφυϊκών σπονδύλων, εξαιτίας εκφυλιστικών αλλοιώσεων. Αυτές οι αλλοιώσεις περιλαμβάνουν την οστεοαρθρίτιδα των σπονδυλικών αρθρώσεων ή τη φθορά των μεσοσπονδύλιων δίσκων.

Επώδυνος ερεθισμός των νωτιαίων και ισχιακών νεύρων και αυξημένη ένταση των μυών πλάτης. Ο πόνος συχνά αντανακλά προς τους γλουτούς και τους μηρούς.

Η πελματιαία απονευρωσίτιδα είναι η πιο κοινή αιτία του πόνου της πτέρνας. Η πελματιαία περιτονία είναι η επίπεδη ταινία ιστού (συνδέσμων) που συνδέει το οστό της πτέρνας με τα δάχτυλα του ποδιού σας. Στηρίζει την καμάρα του ποδιού σας. Αν καταπονείτε την πελματιαία περιτονία, γίνεται αδύναμη, πρήζεται και ερεθίζεται (φλεγμονή). Οπότε η πτέρνα ή το κάτω μέρος του ποδιού σας πονάει, όταν στέκεστε ή περπατάτε.

Περιφερικό κάταγμα της κερκίδας του καρπού, που συνήθως οφείλεται σε πτώση.

Η περόνη και η κνήμη σχηματίζουν από κοινού τον άξονα του κάτω άκρου. Το κατώτερο άκρο της περόνης σχηματίζει τον εξωτερικό αστράγαλο.

Σταθεροποιεί το γόνατο στην εξωτερική (πλευρική) πλευρά της άρθρωσης.

Η πλευρική επικονδυλίτιδα (αγκώνας τενίστα) αναφέρεται σε φλεγμονώδεις ή εκφυλιστικές αλλαγές στον πλευρικό (βραχιόνιο) επικόνδυλο (κεφαλή κερκίδας) που προκύπτουν από την υπερβολική προσπάθεια κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής ή αθλητικής δραστηριότητας. Η συντηρητική αντιμετώπιση αποτελεί τη θεραπεία πρώτης γραμμής, ενώ η χειρουργική επέμβαση ενδείκνυται μόνο εάν ο πόνος γίνει συνεχής. (Δείτε Πλευρική επικονδυλίτιδα)

Κοινός όρος που δηλώνει το σύστημα των πλευρικών συνδέσμων της άνω ποδοκνημικής άρθρωσης. Επειδή συνδέουν τον έξω και τον έσω αστράγαλο (σφυρό) στο οστό της πτέρνας και στο οστό του αστραγάλου, οι εξωτερικοί σύνδεσμοι παίζουν σημαντικό ρόλο στη σταθεροποίηση του αστραγάλου.

Ο πλευρικός επικόνδυλος του βραχίονα είναι μια μικρή, φυματώδης απόφυση, λίγο κυρτή προς τα εμπρός, που συνδέεται στον κερκιδικό πλάγιο σύνδεσμο της άρθρωσης του αγκώνα. (δείτε επίσης Έξω Επικονδυλίτιδα [Αγκώνας τενίστα])

Αυτός ο όρος περιγράφει μια σύγχρονη μορφή αποκατάστασης μετά από τραυματισμό η οποία μπορεί να διεξάγεται με ή χωρίς χειρουργική επέμβαση. Ο στόχος της πρώιμης λειτουργικής θεραπείας είναι να κινητοποιήσει αρκετά νωρίς ένα τραυματισμένο άκρο ή μια άρθρωση, προκειμένου να αποφευχθούν επιπλοκές, όπως ατροφία μυών, δυσκαμψία άρθρωσης, θρομβώσεις κ.τ.λ. Τα προϊόντα στήριξης είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται στη λειτουργική θεραπεία.

Το οστό της πτέρνας λειτουργεί ως το οπίσθιο σημείο προσάρτησης του πέλματος του ποδιού.